Αν θέλω να ανοίξω τη μαγική πόρτα των παραμυθιών, να ταξιδέψω στη χώρα που συναντά κανείς τις γλυκές του αναμνήσεις και τα υλικά για να φτιάξεις καινούριες, θα πω τη μαγική λέξη: Δεκέμβρης.
Η πόρτα θα ανοίξει απαλά και εγώ θα βρίσκομαι να περπατώ με μιας εκεί που τα σπίτια είναι χτισμένα με ζαχαρωτά,
τα δέντρα στολισμένα με μικρούς, λαμπερούς καρπούς, πολύχρωμους, φανταχτερούς, γεμάτα φωτάκια που αναβοσβήνουν,
οι δρόμοι στρωμένοι με ζάχαρη άχνη και μια σιροπιαστή βροχή να γεμίζει τα δάχτυλα με άρωμα καραμέλας.
Σε κάθε στροφή του δρόμου θα με περιμένουν κουτιά με φιόγκους, δώρα, πιατέλες με γλυκά κι ένα ολόχρυσο αστέρι θα μπλέκει το φως του με τις φωνές των παιδιών που τραγουδάνε τα κάλαντα.
Print Friendly
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου